Projektantem mostu był inżynier John Augustus Roebling. Budowa przyniosła mu zarówno sławę, jak i śmierć. W trakcie wchodzenia z promu na nabrzeże, zsunięta noga doznała zmiażdżenia palców. W trzy tygodnie później, zakażenie rany tężcem zabiło twórcę mostu. Działo się to tuż po zatwierdzeniu planów budowy w 1869 roku. Co straszniejsze, budowę kontynuował jego syn Colonel Washington, mający firmę inżynieryjną, który również stracił życie w skutek choroby nabytej w trakcie budowy. On z kolei, nabył tzw. chorobę kesonową. Kesony były masywnymi stalowymi skrzyniami w których nurkowano w celu budowy fundamentów pod most po obu stronach East River. Pracownicy nazywanie w slangu „sandhogs” pracowali w ciężkich warunkach, zarabiając 2 dolary dziennie. Choroby nabywa się w trakcie zbyt szybkich wynurzeń, bez stosowania odpowiedniej prędkości i przystanków dekompresyjnych. Budowę nadzorował ze swojego pokoju przy użyciu lunety. Dyspozycje na budowę nosiła jego żona.
Szacuje się, że około 20 osób zmarło przy budowie mostu na tę samą chorobę, a około 100 miało jej silne objawy. Otwarcia dokonała Emily Roebling, która pierwsza przejechała przez most mając na kolanach koguta – symbol zwycięstwa. W trakcie ceremonii otwarcia, w której brał udział Prezydent Chester Arthur i gubernator Nowego Jorku Grover Cleveland, na moście wybuchła panika, w której zginęło 12 osób stratowanych przez spanikowany tłum.